متن خوانی آقای رامتین خداپناهی

هر کسی برای خودش یک صندوقچه خاطرات دارد...

صندوقچه ای در دلش که یاد روز های خاص را درونش پنهان کرده و کنار گذاشته

اما گاهی وقت ها... کسی، جایی، ناخواسته پایش به آن می خورد

و نظم و ترتیب خاطرات دوری که درونش چیده بودی را به هم می ریزد

چیز هایی که گاهی بهونه ای هم برای مرورشان نداشتی...

درست در زمانی که انتظارش را نداری و حتی خودت را هم فراموش کرده ای در

سایه اتفاق های روز مره زندگی

سخت تر از همه این است که کاری از دستت بر نمی آید

تمامشان خاک گرفته و پر درد هزار قصه در گوشت می خوانند

دلت آشوب شده و فقط باید نگاه کنی و آشفتگی را با تمام وجودت دوباره احساس کنی

و تو دیگر حوصله جمع و جور کردنشان را هم نداری

باید دوباره خیابان هایی را بروی که سال هاست از آن عبور نکرده ای

شعر هایی را بخوانی که مدت هاست از خاطر برده ای

و جایی بین ای کاش ها و دلتنگی ها سرگرم بمانی

کاش می شد همان دستی که اتاق کودکی هایم را مرتب می کرد دوباره به کمکم می آمد

و این بار این دلتنگی های به هم ریخته را سر و سامان می داد