متن خوانی آقای بابک حمیدیان

آن هایی که کمتر تو را می شناسند همیشه می گویند: خوش به حالت

فکر می کنند آرامش تو و شادی ات نتیجه بی خیالی ست

فکر می کنند تو بلدی دنیا را ندیده بگیری

به خیالشان می رسد بدی ها را حس نمی کنی

آن ها فکر می کنند دیوار شادی های تو به اندازه ی صدای خنده هایت بلند است

اما کسانی هستند که بیشتر می شناسندت

بیشتر در کنار تو بوده اند و یا عمیق تر تو را دیده اند

آن ها می فهمند و می دانند که بدی های دنیا را خوب دیده ای

می بینند ناراحتی هایی را که بر دلت سنگینی می کنند را بلدی با چند تا خنده ی بلند از سرزمین قلبت بیرون کنی

آن هایی که تو را بیشتر بشناسند حساب نفس های سنگین شده ات را دارند

و می بینند گاهی با ته مانده امید، تاری چشم هایت را پاک می کنی

آن هایی که تو را بهتر می شناسند خوب می دانند همیشه قائده ها بر عکس اند

آدم هایی که زیاد می خندند... زیاد نمی خندند

آن هایی که دوست زیاد دارند دوست های کمی پیدا می کنند

و آن هایی که می خواهند غمگین به نظر برسند...غم های کوچک تری دارند

قدر شادی را کسانی می دانند، که قلب سنگین تری داشته باشند